“Δεν λέω να πείτε 'τακ' [ευχαριστώ στα Σουηδικά], τους φώναξε η Πίπη, αλλά ένα 'τικ' τουλάχιστον, θα μπορούσατε να το πείτε."
― Άστριντ Λίντγκρεν,  Πίπη Φακιδομύτη
«Τικ Τακ, ρολόγια, ώρα για μάθημα» 
(2016)
εικονογράφηση Μυρτώ Δεληβοριά 
εκδόσεις Ίκαρος

Είναι δύσκολο να μάθεις να διαβάζεις την ώρα. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να μάθεις τα ρολόγια να την λένε. Στο Τικ Τακ παρουσιάζεται από μια άλλη οπτική γωνία, η ώρα, ο χρόνος, και η σχέση του δασκάλου με τους μαθητές του.
Το Τικ-Τακ είναι ένα παραμύθι για όλες τις ώρες! Για τις ώρες που περνούν αργά κι αυτές που τρέχουν και πίσω δεν γυρνούν. Αλλά και για την ώρα εκείνη που περνάμε μικροί και μεγάλοι μαζί, την πιο ωραία, την πιο μοναδική απ’ όλες!
Κι όπως τραγουδά ο δάσκαλος στις παρουσιάσεις του βιβλίου, παραφράζοντας το μικρασιάτικο τραγούδι που μάθαμε από τον Μάρκο Βαμβακάρη:
Τικ, τικ, τίκι τίκι τακ
θέλω την ώρα, σαν ρολόι, να πηγαίνεις
τικ, τικ, τίκι τίκι τακ
πώς καμαρώνω να σε βλέπω να μαθαίνεις.
-
Θέλω ρολόγια, να σας ρωτήσω
το χρόνο πίσω, πώς θα γυρίσω,
μικρός να είμαι μαθητήηηης
και να μαθαίνουμε το τικ, τίκι τίκι τακ!